កំណាព្យស្ថាបនា “ទិវាគេសោះ តែអស់ឯង”

(បទព្រហ្មគីតិ)

០១.    ថ្ងៃទិវាគេសោះ                     ដល់ពេលអស់មកអស់ឯង

         អស់ខ្លួនពួនចំបែង                អស់ដំណែងព្រហ្មចារី។

០២.    អស់ទាំងប្រុសស្នេហា            បានកាយាហើយរកថ្មី

         រងទុក្ខច្រើនខាងស្រី              សមដែរអីធ្វើដូច្នឹង។

០៣.   ដូច្នេះគួរគិតគូរ                    គិតឱ្យយូរយើងនឹងដឹង

         កាលដែលខំដល់ម្លឹង             តាមពិតប្រឹងថែរឿងខាត។

០៤.    ទិវាគេន័យផ្សេង                   ខ្លះវង្វេងហើយធ្វើឆ្លាត

         វប្បធម៌ខ្មែរល្អស្អាត               ត្រូវប្រមាថដោយសារគេ។

០៥.    យើងខ្មែរមិនថែខ្លួន               គ្មានអ្នកស្ងួនឱ្យយើងទេ

         បើមានពេលទំនេរ                គួរគ្នាន់គ្នេរតិចតួចផង។

០៦.    ១៤ខែកុម្ភៈ                          ស្គាល់ឱ្យជាក់សឹមចម្លង

Read More

កំណាព្យស្ថាបនា “គេរិះគន់គួរគិតគូរ”

(បទពាក្យ៩)

គេរិះគន់                   យើងគួរគិត            ឲ្យត្រឹមត្រូវ

ក្រែងភ្លាត់ផ្លូវ           តាមគេខុស             ខាតខ្លួនឯង

ព្រោះរិះគន់             មានឲ្យល្អ                និងចំបែង

ច្នេះត្រូវថ្លែង             ថ្លឹងឲ្យសព្វ                សឹមសម្រេច។

អ្នកខ្លះថា                  ព្រោះដួចចិត្ត          គេសន្ដោស

ឃើញការណ៍ខុស      ក៏គិតកែ                ដោយល្អល្អាច់

ខ្លាចយើងជ្រុល          ថយលែងបាន        ទើបជួយកាច់

ដូចរែងខ្សាច់              យកគ្រួសថ្ម           ចេញឲ្យស្អាត។

ផ្ទុយទៅវិញ              មានអ្នកខ្លះ            សែនបង់ម្សៀត

តែងតែឆ្លៀត              ជាន់បន្ថែម            ពេលយើងផ្លាត

ឃើញយើងភ្លាត់        គេស្ដីថា               បែបប្រមាថ

បើមិនឆ្លាត                មុខជាធ្លាក់            ដូចគេប៉ង។

ពោលដូច្នឹង              ចង់ប្រាប់ថា           ពាក្យរិះគន់

ដូចជាយន្ត               បរដល់ផ្លូវ             បត់ម្ដងៗ

មួយម៉ាត់ស្លាប់          មួយម៉ាត់រស់          គ្រោះគន្លង

ច្នេះប្អូនបង                 គេរិះគន់               គួរគិតគូរ៕៚

Read More

កំណាព្យអនុស្សាវរីយ៍ "ឆ្លុះកញ្ចក់នឹកស្នេហ៍"

(បទព្រហ្មគីតិ)

ព្រឹកព្រាងចាំងរស្មី        លើកផែនដីឲ្យស្រស់ថ្លា
កញ្ចក់កែវជីវ៉ា                    លើកភក្រ្តាបងឲ្យភ្លឺ។
ពេលឆ្លុះមុខម្ដងៗ               ធ្វើឲ្យបងនឹកដល់ពៅ
ទោះឆ្ងាយហៅមិនឮ            តែអូននៅជិតបង្កើយ។
កាន់កញ្ចក់ពេលណា           ដូចហត្ថាឱបត្រាណត្រើយ
ក្នុងចិត្តពិតបានស្បើយ         គ្មានសោះឡើយនឹងជិនណាយ។
ជំនូនល្អអនគ្ឃ                   បងតែងដាក់នៅក្បែរកាយ
មិនថាទៅជិតឆ្ងាយ             បានស្រស់ស្រាយពេលឆ្លុះមុខ។
ពាក្យពេចន៍ពរកល្យាណ       គ្រាបងអានបានផុតទុក្ខ
រូបភាពល្អទ្រលុក               អូនគូរមុខយើងញញឹម។
មើលរូបពៅនួនល្អង            ធ្វើឲ្យបងមានសង្ឃឹម
ភក្រ្តាស្រស់ប៉ប្រិម              លើសគេផ្ទឹមពេញវង់ខែ។
កញ្ចក់ថ្លាឥតខ្ចោះ               ដូចបងស្មោះចំពោះស្នេហ៍
គ្មានឡើយថ្ងៃបែកបែរ          បងនឹងថែជានិរន្តរ៍៕៚

Read More

កំណាព្យអនុស្សាវរីយ៍ "អរគុណអានី"

(បទព្រហ្មគីតិ)

សៀវភៅខ្ញុំមួយក្បាល          ល្អត្រកាលពេញព្រះទ័យ
ជាអំណោយអានី                នៅឆ្នាំពីរពាន់ដប់បី។
សៀវភៅសរសេរស្អាត        ពេញដោយបាឋជូនសិរី
អបអរទីប្រាំបី                      ដែលជាថ្ងៃកំណើតខ្ញុំ។
មករាខែដើមឆ្នាំ                   ប្អូនស្រីចាំល្អិតសុខុម
ជូនបងមិនបាច់សុំ               ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចមិនបាន។
ក៏លើកសៀវភៅនេះ           មកត្រិះរិះសព្វសណ្ឋាន
យកកាព្យទាំងប៉ុន្មាន           ដែលខ្ញុំបានសរសេរហើយ។
តាំងទុកឲ្យស្ថេរនៅ             ក្នុងសៀវភៅពៅត្រាណត្រើយ
ថ្ងៃមុខមិនភ្លេចឡើយ           បានអានហើយនឹកប្អូនស្ងួន។
អ្វីដែលខ្ញុំរ៉ាយរ៉ាប់                ព្រោះចង់ប្រាប់តាមពាក្យចួន
អរគុណប្អូននឹមនួន              បងនឹងថួនថែឲ្យល្អ។
អានីប្អូនសំណព្វ                  បងចាំជាប់រាប់ដំណ
ដំណាលកាលណាក៏           ចាំចិត្តល្អប្អូនស្រីដែរ។
នេះគឺបានព្រហ្មគីតិ             ថ្លែងរឿងពិតឥតគេចកែ
បានអានដូចលើកថែ           សិល្បៈខ្មែរកេរជាតិយើង៕ ៚

Read More

កំណាព្យអំពីខ្ញុំ "ប្រវត្តិឈ្មោះកវីហេងស៊យ"

(បទពាក្យ៨)

ថ្លែងពីពាក្យថាកវីហេងស៊យ           បានឮញយៗដូចឡូយម្យ៉ាងដែរ
រូបរាងសង្ហារភក្រ្តាមានស្នេហ៍           ឈាមជ័រជាខ្មែរហើយអ្នកស្រែចំ។
ខ្ទងច្រមុះស្រួចស្អាតល្អគ្មានទើស      ធ្មេញក៏ជំពើសស្បែកក៏ស្រកំ
ពេលនិយាយអ្វីស្ដីចេះគួរសម           បើគេណែនាំចេះគិតពិចារណ៍។
សូមអួតខ្លួនឯងត្រឹមប៉ុណ្ណឹងចុះ         សូមប្រាប់ស្រីប្រុសនៅគ្រប់ទិសា
អំពីប្រវត្តិឈ្មោះខ្ញុំនេះណា៎               ដើម្បីដឹងថាម៉េចដាក់ច្នេះហ្ន៎?
ពេលដែលរូបខ្ញុំរៀនតែងកំណាព្យ     ខ្ញុំចូលចិត្តកាព្យស្ថាបនាលម្អ
ព្រោះចង់ឲ្យមនុស្សរស់ស្គាល់ខ្មៅស      ស្គាល់មានស្គាល់ក្រស្គាល់ចាស់ស្គាល់ក្មេង។
ពេលដែលត្រូវចិត្តគេក៏សរសើរ         នេះជាដំណើរខ្ញុំបានពាក្យហេង
អ្នកខ្លះមានខ្លួនខឹងហើយវង្វេង          ប្រើឫកជាក្មេងប្រមាថជេរស្ដី។
នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំបានពាក្យថាស៊យ          ពេលឮញយៗមិនទៅជាអ្វី
ព្រោះលោកធម៌នៅក្នុងលោកិយ       ទាំងប្រុសទាំងស្រីជួបគ្រប់អាត្មា។
អ្នកខ្លះសរសើរនិងខ្លះបង្អាប់             មិត្តខ្ញុំបានស្ដាប់ហើយដឹងហេតុការណ៍
ព្រមទាំងឃើញខ្ញុំជួបរឿងច្នេះណា៎     ទើបហៅខ្ញុំថា “កវីហេងស៊យ”។

និពន្ធដោយៈ យាន សំណាង (កវីហេងស៊យ)

ថ្ងៃ១៤កើត ខែផល្គុន ឆ្នាំរោង ចត្វាស័ក ព.ស២៥៥៦ ត្រូវនឹងថ្ងៃចន្ទ ទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៣

រិះគន់ស្ថាបនាៈ yeansamnang@gmail.com ឬទូរស័ព្ទៈ ០៩៦ ៩៩ ៣៤៣ ៩៦ ឬ ០៩៧ ៩៩ ៣៤៣ ៩៦

គេហទំព័រៈ http://ysnprofile.wordpress.com/ ឬ http://wacambodian.wordpress.com/

Read More

កំណាព្យស្នេហា "អ្នកព្រែកប្រសព្វសូមភា្ចប់និស្ស័យ"

(បទពាក្យ៨)
រំដួលមួយទងដែលបងស្រមៃ
ចង់រួមនិស្ស័យជាគូជីវិត
អូនគឺជាផ្កាក្រចេះដួងចិត្ត
បេះដូងបងពិតចង់ថ្នាក់ថ្នមថែ។
បងជាកម្លោះស្រុកព្រែកប្រសព្វ
សារភាពសូមភ្ជាប់គូគាប់នឹងស្នេហ៍
បើបានឮហើយត្រាណត្រើយមាសមេ
គិតយ៉ាងណាដែរ ព្រមទេពិសី។

Read More

កំណាព្យស្នេហា "ព្រែកប្រសព្វសំណព្វចិត្ត"

(បទពាក្យ៨)
សូមផ្ញើបទកាព្យកំណាព្យស្នេហា
ជូនដល់កញ្ញាស្រុកព្រែកប្រសព្វ
មារយាទមានលក្ខណ៍ វង់ភក្រ្តមានភ័ព្វ
រូបឆោមល្អគាប់ដក់ជាប់ចិត្តបង។
សម្បូរ ស្នួល ឆ្លូង ក្រចេះ ចិត្របុរី
ផ្កាស្រស់ប្រិមប្រិយ ច្រើនក្រៃកន្លង
តែអ្នកដែលរៀម គេងគិតគេងផ្សង
គឺរូបនួនល្អង ដែលបងប្រាថ្នា។
ឱ ព្រែកកាំពីរ ជ្រោយរៃ កោះទ្រង់

Read More

កំណាព្យស្នេហា "ខានជួបគ្នាយូរ"

 (បទពាក្យ៨)
ខានជួគ្នាយូរ នឹកអើយនឹកម្ល៉េះ
នឹកដល់ក្រចេះ ទឹកដីមានស្នេហ៍
ពេលបងនៅឆ្ងាយ ពីស្រស់មាសមេ
មាននឹកបងទេ រេឬយ៉ាងណា?
ខានជួបគ្នាយូរ បារម្មណ៍កន្លង
ខ្លាចចិត្តនួនល្អង ប្រួលប្រែសាវា
ទៅមានអ្នកថ្មី បំភ្លេចរៀមរ៉ា
បើដូច្នេះណា បងរស់ម្តេចទៅ។

Read More

កំណាព្យស្នេហា "បុប្ផាវត្តកែង"

 (បទពាក្យ៨)
ចៃដន្យវាសនា ចារឲ្យរូបខ្ញុំ
បានជួបក្រមុំ នៅម្តុំវត្តកែង
ឃើញភ្លាម ធ្វើឲ្យចិត្តរៀមចម្បែង
កើតទុក្ខម្នាក់ឯងដូចក្លែងដាច់ខ្សែ។
ឆ្លូងស្នួលសម្បូរថ្មគ្រែក្រគរ
បុប្ផារស្រស់ល្អ ល្អចាញ់អូនទេ
បុប្ផាវត្តកែងអូនស្អាតជាងគេ
បើបងសុំស្នេហ៍ ព្រមទេជីវា។
ក្នុងក្រៅវត្តកែង កន្លែងជួបស្រី
ឲ្យបងស្រម៉ៃឃើញតែភក្ត្រា

Read More

កំណាព្យស្នេហា "បុប្ផាក្រចេះ"

 (បទពាក្យ៨)

បុប្ផាក្រចេះ ល្អម្លេះព្រះអើយ              

ពេលបានជួបហើយ ធ្វើឲ្យរូបខ្ញុំ

គេងគិតគេងព្រួយ គេងកើតទុក្ខធំ    

គេងនឹកក្រមុំ ទើបនឹងពេញវ័យ។

ពេញរូបពេញរាង ពេញលក្ខណា     

សក់វែងប្រះស្មា សាច់សមសខ្ចី

កែវភ្នែកខ្មៅយង់ វង់ភក្រ្តប្រិមប្រិយ   

បានស្តាប់សម្តី ផ្អែមណាស់មាសមេ។

ស្អាតអើយ ស្អាតម្ល៉េះ ក្រចេះបងអើយ    

បងបាក់ចិត្តហើយ បាក់ចិត្តលង់ស្នេហ៍

Read More

កំណាព្យស្នេហា “ដឹងផងថាបងលួចស្នេហ៍”

 (បទកាកគតិ)

ដួងចិត្តច្របល់             កើតទុក្ខអំពល់           គ្មានពេលល្ហើយល្ហែ

ព្រោះក្នុងបេះដូង          លាក់លបលួចស្នេហ៍     មិនហ៊ានប្រាប់គេ

                                   ឲ្យយល់បំណង។

កើតទុក្ខម្នាក់ឯង          ឱរាចម្បែង               ពេញសែនសៅហ្មង

តើធ្វើម្តេចទៅ             ទើបពៅនួនល្អង         ​អូនដឹងថាបង

                                     ជាប់ខ្នោះចិត្តស្ងួន។

បេះដូងលាក់ស្នេហ៍       ពិបាកម្ល៉េះទេ             ឡើងទ្វេផ្ទួនៗ

ពេលឃើញប្រុសផ្សេង   នៅជិតនឹមនួន           បេះដូងអង្រួន

                                       ប្រច័ណ្ឌជីវា។

ឱបខ្នើយកើយទុក្ខ        ចិត្តកាយមិនសុខ        ព្រោះភ្លើងស្នេហា

បានឆេះរោលរាល        ពេញក្នុងឱរា             អនន្តអង្សា

                                     បងស្នេហ៍វមិត្ត។

Read More

កំណាព្យអនុស្សាវរីយ៍ៈ “លាហើយបាត់ដំបង”

(បទពាក្យប្រាំបី)

ឱបាត់ដំបងបណ្តូលចិត្តអើយ              ខ្ញុំសូមលាហើយលាទាំងអាល័យ

លាទាំងទឹកភ្នែកសង្វែកហឫទ័យ          ទោះមាននិស្ស័យក៏សូលាសិន។

លាស្ទឹងសង្កែធ្លាប់ឆ្លងទៅមក              លាឋានធ្លាប់ជ្រកខាងជើងភូមិចិន

លាទាំងក្តីស្នេហ៍ធ្លាប់ក្បែរមាសឆ្អិន        បងសូមលាសិនលាទាំងសោកា។

លារម្មណីយដ្ឋានធ្លាប់បានជួបជុំ           លាវត្តឯកភ្នំធ្លាប់ទៅទស្សនា

លាភូមិសេកសក ជ្រលងបព្វតា           លាពេជ្រចិន្តា លាភ្នំសំពៅ។

លាកំពីងពួយលាទឹកថ្លាឈ្វេង             ទីធ្លាប់ហែលលេងត្រជាក់ព្រួចព្រឺ

លាភ្នំបាណន់លាវត្តកន្ទឺ                     លាដំណាក់ស្តៅ តាគ្រាម រំជៃ។

Read More

កំណាព្យកំប្លែង រឿងៈ “សូមទោសដូចគ្នា”

(បទពាក្យប្រាំបី)

ពូសល់បានដើរសំដៅទៅ        កាន់ផ្ទះពូសៅហើយប្រាប់ថា

សៅអើយកុំខឹងនឹងខ្ញុំណា          ចំពោះបញ្ហាមេមាន់ខ្ញុំ។

ដែលវាបានទៅជជុះកាយ          បន្លែទាំងឡាយទាំងតូចធំ

ឲ្យឯងខូចខាតយ៉ាងដំណំ          អត់ទោសឲ្យខ្ញុំតើបានទេ?

ពូសៅតបថាខ្ញុំមិនខឹង             រឿងនេះខ្ញុំនឹងមិនគ្នាន់គ្នេរ

តែខ្ញុំសូមទោសឯងវិញដែរ         ព្រោះអីគឺឆ្កែខ្ញុំអាភ្លុក។

វាបានខាំមាន់ឯងឲ្យងាប់           ខ្ញុំមិនចោលកប់ខ្ញុំយកទុក

Read More

កំណាព្យកំប្លែង រឿងៈ “ប្រុសម្នាក់គោធាក់សន្លប់ធំ”

(បទពាក្យប្រាំបី)

សួស្តីប្រិយមិត្តញាតិព្រៀងលាន       ខ្ញុំជូនពត៌មានហួសចិត្តមួយ

មិនមែនរឿងទុក្ខឬក៏ព្រួយ              ស្តាប់ហើយសូមជួយពិចារណ៍ខ្ញុំ។

កាលពីព្រឹកម៉ិញមានប្រុសម្នាក់        ត្រូវបានគោធាក់សន្លប់ធំ

មួយជើងដេកស្ប៉ាបលើដីដុំ            កម្លោះក្រមុំមើលឈូឆរ។

អ្នកខ្លះឃើញហើយឆ្ងល់ក្នុងចិត្ត        តើហេតុការណ៍ពិតម៉េចទៅហ្ន៎

អ្នកខ្លះវែកញែកជជែកត                ចង់ដឹងខ្មៅសយ៉ាងក្រៃលែង។

អ៊ុំម្នាក់សុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ            គាត់ថាធាក់ពោះផុតចំបែង

បើត្រូវក្រោមហ្នឹងចប់ហើយឯង        មួយជើងបែកផ្សែងចាប់ភពថ្មី។

Read More

កំណាព្យស្នេហាៈ “ស្នេហ៍”

(បទផ្កាឈូករីកពាក្យ៧)

ស្នេហ៍ជា ឱសថដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិ                 
ស្នេហ៍ជា  ជីវិតគូនិស្ស័យ

ស្នេហ៍ជា គ្រាប់ពេជ្រដែលគេច្នៃ           
ស្នេហ៍ជា  កន្ត្រៃផ្ដាច់សង្ខារ។

ស្នេហ៍ឲ្យ មនុស្សម្នាក់ហ៊ានរស់ស្លាប់     
ស្នេហ៍ឲ្យ  ឈឺចាប់ពេញឱរា

ស្នេហ៍ឲ្យ សិស្សខ្លះភ្លេចសិក្សា             
ស្នេហ៍ឲ្យ  ឲ្យកញ្ញាខូចបង់ប្រាណ។

ស្នេហ៍ខ្លះ ក៏ស្មោះអស់ពីចិត្ត               
 ស្នេហ៍ខ្លះ ក៏ផិតហួសការស្មាន

ស្នេហ៍ខ្លះ អាក្រក់ជាងតិរច្ឆាន             
 ស្នេហ៍ខ្លះ ដូចចានបែកទាំងថ្មី។

ស្នេហ៍មួយ បានសុខទាំងចិត្តកាយ      
 ស្នេហ៍មួយ សប្បាយទាំងប្រុសស្រី

Read More

កំណាព្យស្នេហាៈ “ប្រុសចិត្តកំសាក”

(បទពាក្យប្រាំបី)

ប្រវត្តិស្នេហ៍យើងក្នុងគ្រាដំបូង               យើងយកបេះដូងមកសាងរួមគ្នា

តែពេលឥឡូវប្រុសពៅបងលា               ចាកចោលពុំងារឲ្យអូនហួសចិត្ត។

ហួសនឹងមាយាមារយាទបុរស               បងអើយទៅចុះប្រុសអន់ចរិត

ត្រឹមពាក្យអូនលេងសើចនឹងវមិត្រ          ធ្វើឯងអន់ចិត្តគ្មានគិតមុខក្រោយ។

ពាក្យដែលអូនប្រាប់ថាសូមបែកគ្នា         នោះមិនមែនជាពាក្យពិតសោះឡើយ

អូនពោលព្រោះចង់ដឹងចិត្តត្រាណត្រើយ  ស្រឡាញ់អូនហើយតើស្មោះដែរទេ។

ក្រោយពេលពិសោធពាក្យមួយឃ្លាហ្នឹង    ទើបអូនបានដឹងពីចិត្តមាសមេ

ជាចិត្តមិនស្មោះមិនស៊ូនឹងស្នេហ៍            ជួយមិនបានទេប្រុសដូចរូបបង។

ប្រឹងរៀបរូបរាងឫកពាឡើយហំ             ព្រោះចង់ឲ្យខ្ញុំអង្វរស្នេហ៍ស្នង

Read More

កំណាព្យសុភាសិតៈ “បញ្ញើស្មើបំណុល”

(បទព្រហ្មគីតិ)

ការទទួលបញ្ញើ               ដែលគេស្នើសុំពឹងពាក់

ឲ្យជួយយកទៅជាក់          ជូនដល់អ្នកឯណាក្តី។

ចាស់លោកចាត់ទុកថា       យើងនេះណាដូចបានខ្ចី

របស់ជនដទៃ                 ស្មើតម្លៃនឹងទ្រព្យផ្ញើ។

ពេលទ្រព្យនោះបែកបាក់    យើងគ្រោះថ្នាក់កុំគ្រាន់បើ

មិនថាញាតិឬក្លើ              គេនឹងស្នើឲ្យធ្វើសង។

បើទ្រព្យនោះបាត់វិញ        ទុក្ខទោម្នេញក្រៃកន្លង

គេទារថ្មីតែម្តង                ការណ៍សៅហ្មងកើតព្រោះពឹង។

ហេតុនេះទើបចាស់ៗ        បានផ្ដាំច្បាស់ពីរឿងហ្នឹង

ព្រោះចង់ឲ្យយើងដឹង        បើគេពឹងត្រូវគិតគូរ។

Read More

កំណាព្យស្ថាបនាៈ "ចិត្តពុកម៉ែ"

(បទជាប់ទង)

យប់ត្រជាក់        ធ្លាក់ជំនោរ          សូរសត្វយំ

លាន់រងំ             ទុំតាមទី             ព្រៃព្រឹក្សា

ទាំងម៉ែឪ            ឮហើយសែន      ណែនឱរា

នឹកបុត្រភ្ងា         លាព្រៀងលាន    រៀននៅក្រុង។

ពេលនេះស្ងួន      នួនកូនសុខ         ទុក្ខម្តេចទៅ

ពីមុនពៅ            នៅភូមិយើង       ភ្លើងផ្លុងៗ

ឥឡូវភ្នែក          ប្លែកអន្លើ            ស្ទើរទាំងស្រុង

ខ្លាចកូនផុង        ក្នុងអន្ទាក់           អ្នកអប្រិយ។

ចិត្តមួយភ្លឹក        នឹងឡើងថា         ង៉ាមាសស្នេហ៍

ពុកនិងមែ          តែតែងភ្នក         រកពិសី

Read More

កំណាព្យស្ថាបនាៈ “ប្អូនស្រីបងអើយ”

(បទកាកគតិ)

ក្នុងយុគៈថ្មី             ប្អូនៗស្រីៗ               បានដៃអស្ចារ្យ   

អាយុមិនទាន់          នឹងគ្រាន់គ្រប់ការ       ប្រឹងតែងកាយា  

                          ធ្វើដូចក្រមុំ។

មើលទៅប្អូនស្ងួន      វ័យក្រោមដប់បួន       ខ្លួនមិនទាន់ធំ     

តែប្រឹងពាក់អាវ        បំប៉ោងសាច់ដុំ           នខាមាសមុំ       

                          លាបថ្នាំក្រឡៅ។

វង់ភក្រ្តមានភ័ព្វ        គ្មានមុនមួយគ្រាប់       តែប្រឹងលាបម្សៅ

សាច់មុខស្អាតល្អ      ប្រែពណ៌ជាខ្មៅ          បាត់បងពង្សផៅ 

                          ធម្មជាតិថ្លៃថ្លា។

ស្បែកខ្លួនមាសមេ    ខំបំពាក់ឡេ              ឲ្យខូចឥតការ    

ពេលដែលទៅរៀន   ទៅមានសង្សារ          ចុងក្រោយជីវ៉ា   

                          ចេះត្រឹមទឹកភ្នែក

Read More

កំណាព្យស្ថាបនាៈ “ឈប់ធ្វើអ្នកស្មោះខាត”

(បទពាក្យប្រាំពីរ)

ពេលយើងខូចចិត្តគេមិនដឹង           ពេលដែលយើងខឹងគេមិនខ្វល់

នៅឆ្ងាយក៏គេមិនគិតដល់               ទុក្ខសោកបន្សល់លើខ្លួនឯង។

ដូច្នេះឈឺចាប់កុំចងក                    កុំធ្វើស្មោះសគ្មានគិតក្រែង

លោតទឹកលេបថ្នាំគេមិនស្ញែង         មិនស្ញប់ហើយតែងថាឯងខ្សោយ។

ពេលគេប្រព្រឹត្តខុសចិត្តខ្លួន            ធ្វើឯងហំហួនដូចប្រមោយ

ងខ្ទើតដូចខ្ទួយភ្លេចមុខក្រោយ         ភ្លេចថាខឹងហើយ តើបានអី្វ?

បើគេមិនគិតក៏អត់ទៅ                   ចាំបាច់អីពៅឈឺឥតបី

Read More