កំណាព្យអនុស្សាវរីយ៍ "ឆ្លុះកញ្ចក់នឹកស្នេហ៍"

(បទព្រហ្មគីតិ)

ព្រឹកព្រាងចាំងរស្មី        លើកផែនដីឲ្យស្រស់ថ្លា
កញ្ចក់កែវជីវ៉ា                    លើកភក្រ្តាបងឲ្យភ្លឺ។
ពេលឆ្លុះមុខម្ដងៗ               ធ្វើឲ្យបងនឹកដល់ពៅ
ទោះឆ្ងាយហៅមិនឮ            តែអូននៅជិតបង្កើយ។
កាន់កញ្ចក់ពេលណា           ដូចហត្ថាឱបត្រាណត្រើយ
ក្នុងចិត្តពិតបានស្បើយ         គ្មានសោះឡើយនឹងជិនណាយ។
ជំនូនល្អអនគ្ឃ                   បងតែងដាក់នៅក្បែរកាយ
មិនថាទៅជិតឆ្ងាយ             បានស្រស់ស្រាយពេលឆ្លុះមុខ។
ពាក្យពេចន៍ពរកល្យាណ       គ្រាបងអានបានផុតទុក្ខ
រូបភាពល្អទ្រលុក               អូនគូរមុខយើងញញឹម។
មើលរូបពៅនួនល្អង            ធ្វើឲ្យបងមានសង្ឃឹម
ភក្រ្តាស្រស់ប៉ប្រិម              លើសគេផ្ទឹមពេញវង់ខែ។
កញ្ចក់ថ្លាឥតខ្ចោះ               ដូចបងស្មោះចំពោះស្នេហ៍
គ្មានឡើយថ្ងៃបែកបែរ          បងនឹងថែជានិរន្តរ៍៕៚

Read More

កំណាព្យអនុស្សាវរីយ៍ "អរគុណអានី"

(បទព្រហ្មគីតិ)

សៀវភៅខ្ញុំមួយក្បាល          ល្អត្រកាលពេញព្រះទ័យ
ជាអំណោយអានី                នៅឆ្នាំពីរពាន់ដប់បី។
សៀវភៅសរសេរស្អាត        ពេញដោយបាឋជូនសិរី
អបអរទីប្រាំបី                      ដែលជាថ្ងៃកំណើតខ្ញុំ។
មករាខែដើមឆ្នាំ                   ប្អូនស្រីចាំល្អិតសុខុម
ជូនបងមិនបាច់សុំ               ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចមិនបាន។
ក៏លើកសៀវភៅនេះ           មកត្រិះរិះសព្វសណ្ឋាន
យកកាព្យទាំងប៉ុន្មាន           ដែលខ្ញុំបានសរសេរហើយ។
តាំងទុកឲ្យស្ថេរនៅ             ក្នុងសៀវភៅពៅត្រាណត្រើយ
ថ្ងៃមុខមិនភ្លេចឡើយ           បានអានហើយនឹកប្អូនស្ងួន។
អ្វីដែលខ្ញុំរ៉ាយរ៉ាប់                ព្រោះចង់ប្រាប់តាមពាក្យចួន
អរគុណប្អូននឹមនួន              បងនឹងថួនថែឲ្យល្អ។
អានីប្អូនសំណព្វ                  បងចាំជាប់រាប់ដំណ
ដំណាលកាលណាក៏           ចាំចិត្តល្អប្អូនស្រីដែរ។
នេះគឺបានព្រហ្មគីតិ             ថ្លែងរឿងពិតឥតគេចកែ
បានអានដូចលើកថែ           សិល្បៈខ្មែរកេរជាតិយើង៕ ៚

Read More

កំណាព្យអំពីខ្ញុំ "ប្រវត្តិឈ្មោះកវីហេងស៊យ"

(បទពាក្យ៨)

ថ្លែងពីពាក្យថាកវីហេងស៊យ           បានឮញយៗដូចឡូយម្យ៉ាងដែរ
រូបរាងសង្ហារភក្រ្តាមានស្នេហ៍           ឈាមជ័រជាខ្មែរហើយអ្នកស្រែចំ។
ខ្ទងច្រមុះស្រួចស្អាតល្អគ្មានទើស      ធ្មេញក៏ជំពើសស្បែកក៏ស្រកំ
ពេលនិយាយអ្វីស្ដីចេះគួរសម           បើគេណែនាំចេះគិតពិចារណ៍។
សូមអួតខ្លួនឯងត្រឹមប៉ុណ្ណឹងចុះ         សូមប្រាប់ស្រីប្រុសនៅគ្រប់ទិសា
អំពីប្រវត្តិឈ្មោះខ្ញុំនេះណា៎               ដើម្បីដឹងថាម៉េចដាក់ច្នេះហ្ន៎?
ពេលដែលរូបខ្ញុំរៀនតែងកំណាព្យ     ខ្ញុំចូលចិត្តកាព្យស្ថាបនាលម្អ
ព្រោះចង់ឲ្យមនុស្សរស់ស្គាល់ខ្មៅស      ស្គាល់មានស្គាល់ក្រស្គាល់ចាស់ស្គាល់ក្មេង។
ពេលដែលត្រូវចិត្តគេក៏សរសើរ         នេះជាដំណើរខ្ញុំបានពាក្យហេង
អ្នកខ្លះមានខ្លួនខឹងហើយវង្វេង          ប្រើឫកជាក្មេងប្រមាថជេរស្ដី។
នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំបានពាក្យថាស៊យ          ពេលឮញយៗមិនទៅជាអ្វី
ព្រោះលោកធម៌នៅក្នុងលោកិយ       ទាំងប្រុសទាំងស្រីជួបគ្រប់អាត្មា។
អ្នកខ្លះសរសើរនិងខ្លះបង្អាប់             មិត្តខ្ញុំបានស្ដាប់ហើយដឹងហេតុការណ៍
ព្រមទាំងឃើញខ្ញុំជួបរឿងច្នេះណា៎     ទើបហៅខ្ញុំថា “កវីហេងស៊យ”។

និពន្ធដោយៈ យាន សំណាង (កវីហេងស៊យ)

ថ្ងៃ១៤កើត ខែផល្គុន ឆ្នាំរោង ចត្វាស័ក ព.ស២៥៥៦ ត្រូវនឹងថ្ងៃចន្ទ ទី២៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៣

រិះគន់ស្ថាបនាៈ yeansamnang@gmail.com ឬទូរស័ព្ទៈ ០៩៦ ៩៩ ៣៤៣ ៩៦ ឬ ០៩៧ ៩៩ ៣៤៣ ៩៦

គេហទំព័រៈ http://ysnprofile.wordpress.com/ ឬ http://wacambodian.wordpress.com/

Read More

ប្រវត្តិរូប យាន សំណាង

 (បទពាក្យ៧)

ខ្ញុំបាទសំណាងត្រកូលយាន      យកដៃជាស្ពានចាប់ប៉ាកកា

សរសេររៀបបរាប់រឿងអាត្មា       សង្ខេបខ្លឹមសារប្រាប់ប្រុសស្រី។

ខ្ញុំមានកំណើតនៅបឹងច្រែង       ជាភូមិខ្ញុំតែងឃ្វាលក្របី

តាំងតែពីតូចដល់ដឹងក្តី                គ្រប់យ៉ាងអ្វីៗមិនភ្លេចទេ។

នៅក្នុងឃុំសោបឃុំសំណព្វ         ស្រុកព្រែកប្រសព្វជាប់ទន្លេ

ក្នុងខេត្តក្រចេះដីមានស្នេហ៍       ពូជខ្ញុំពូជខ្មែរៗអស្ចារ្យ។

ជីតាខាងម្តាយឈ្មោះអ៊ិន អាង     គាត់មានរូបរាងខ្ពស់សង្ហារ

និងយាយអ៊ុង អ៊ិន បានរៀបការ   កសាងគ្រួសារយ៉ាងគង់វង្ស។

ជីដូនខាងពុកឈ្មោះអ៊ុំ  ហយ      ពីក្មេងមិនណយស្រស់មានទ្រង់

ឲ្យតាកុយ យាន បាក់ចិត្តលង់   ស្តីយកឆោមយង់មករួមប្រាណ។

Read More