(បទព្រហ្មគីតិ)
ព្រឹកព្រាងចាំងរស្មី លើកផែនដីឲ្យស្រស់ថ្លាកញ្ចក់កែវជីវ៉ា លើកភក្រ្តាបងឲ្យភ្លឺ។
ពេលឆ្លុះមុខម្ដងៗ ធ្វើឲ្យបងនឹកដល់ពៅ
ទោះឆ្ងាយហៅមិនឮ តែអូននៅជិតបង្កើយ។
កាន់កញ្ចក់ពេលណា ដូចហត្ថាឱបត្រាណត្រើយ
ក្នុងចិត្តពិតបានស្បើយ គ្មានសោះឡើយនឹងជិនណាយ។
ជំនូនល្អអនគ្ឃ បងតែងដាក់នៅក្បែរកាយ
មិនថាទៅជិតឆ្ងាយ បានស្រស់ស្រាយពេលឆ្លុះមុខ។
ពាក្យពេចន៍ពរកល្យាណ គ្រាបងអានបានផុតទុក្ខ
រូបភាពល្អទ្រលុក អូនគូរមុខយើងញញឹម។
មើលរូបពៅនួនល្អង ធ្វើឲ្យបងមានសង្ឃឹម
ភក្រ្តាស្រស់ប៉ប្រិម លើសគេផ្ទឹមពេញវង់ខែ។
កញ្ចក់ថ្លាឥតខ្ចោះ ដូចបងស្មោះចំពោះស្នេហ៍
គ្មានឡើយថ្ងៃបែកបែរ បងនឹងថែជានិរន្តរ៍៕៚